Wat roeiers en zwemmers gemeen hebben is het water. Erop of erin, ze zetten zich af tegen een medium dat vloeibaar is. In plaats van alle kracht om te zetten in een voortgaande beweging gaat veel energie verloren doordat het water in beweging wordt gebracht. Daarnaast gaat energie verloren door veranderingen in de snelheid van boot of zwemmer tijdens een haal of slag. De vraag is hoe je deze vermogensverliezen kunt beperken.
Een uitgebreide wetenschappelijke studie moet daar duielijkheid over geven. Projectleider Peter Beek (VU) verwacht er veel van. ‘We leren hoe het water beweegt rond het lichaam van een zwemmer of het roeiblad en de boot van een roeier. Een ellenboog iets anders in het water plaatsen of een andere vorm of bewegingen van een roeiblad kan wellicht net het verschil maken. Voor Rio zal ons onderzoek nog niet veel kunnen betekenen, maar vier jaar later – in Tokio – moet de wetenschap onze sporters toch een extra duwtje in de rug kunnen geven.’
Met speciaal ontwikkelde microsensoren, computersimulaties, schaalmodellen en een heus omgebouwd zwembad waarin een continue stroom luchtbelletjes de waterwervelingen zichtbaar maakt, onderzoeken de drie samenwerkende universiteiten alle krachten die zwemmers en roeiers op het water loslaten. En hoe dat beter kan. Hessel Evertse van de Koninklijk Nederlandse Roeibond is enthousiast over alle wetenschappelijke faciliteiten die de roeiers dankzij dit onderzoek ter beschikking staan. ‘Er is een systeem in ontwikkeling met microsensoren aan de riemen, waarbij de roeiers individueel via bijvoorbeeld een smartphone of speciale bril continu feedback krijgen over hun prestaties. Tijdens het roeien lezen ze af hoe ze het doen. Ook de coaches krijgen die info ter plekke.’
Voor de zwemmers is een smartphone wat lastig, al zijn er wel wat ideeën in die richting geopperd. Uiteindelijk krijgen zij feedback met piepjes die bepaalde informatie geven. Een dergelijk feedbacksysteem geeft natuurlijk al een enorme boost aan de trainingsmogelijkheden, maar uiteindelijk gaat het erom dat de beweging in het water zo vloeiend mogelijk is met zo min mogelijk krachtsverlies. Daarin vinden roeiers en zwemmers elkaar. Dat beaamt ook Joop Alberda van de Koninklijk Nederlandse Zwembond: ‘We willen allemaal de snelste zijn in onze eigen sport. Dat we met elkaar en van elkaar leren is natuurlijk fantastisch.’
Meer informatie: